Το επίπεδο της πανεπιστημιακής κατάρτισης των εκπαιδευτικών και το περιεχόμενο του Προγράμματος Σπουδών τους προκαλεί πάντοτε έντονες συζητήσεις και προβληματισμό σε όσους ασχολούνται με το θέμα. Οι αλλαγές που συντελούνται στα Αναλυτικά Προγράμματα των σχολικών βαθμίδων τις οποίες αυτοί καλούνται να υπηρετήσουν έχουν τον αντίκτυπό τους στη γενικότερη φιλοσοφία, τις αρχές αλλά και τα ειδικότερα γνωστικά αντικείμενα στα οποία καλούνται να καταρτιστούν οι υποψήφιοι εκπαιδευτικοί.
Απ’ την άλλη μεριά ο σχεδιασμός και η εφαρμογή Αναλυτικών Προγραμμάτων στα σχολεία της πρώτης και δεύτερης βαθμίδας της εκπαίδευσης αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα και ευθύνη της Πολιτείας, ενώ τα τριτοβάθμια Πανεπιστημιακά Τμήματα τα οποία προετοιμάζουν εκπαιδευτικούς, ως ανεξάρτητα και πλήρως αυτοδιοικούμενα, έχουν την ευχέρεια να εκπονούν το καθένα το δικό του Πρόγραμμα Σπουδών, στο οποίο αντανακλώνται οι απόψεις των μελών ΔΕΠ τους για τη θέση και το ρόλο του σχολείου στην κοινωνία, για τους εκπαιδευτικούς και την εκπαίδευσή τους, καθώς και για τη θέση και το ρόλο των εκπαιδευτικών στο σχολείο.
Η γλώσσα αποτέλεσε και αποτελεί τη βασικότερη γνωστική περιοχή από αυτές που καλλιεργούνται στις δύο υποχρεωτικές βαθμίδες της εκπαίδευσης. Υποθέτοντας, λοιπόν, ότι όλα τα Παιδαγωγικά Τμήματα της χώρας θα είχαν περιλάβει σε κεντρική θέση στα Προγράμματά τους γνωστικά αντικείμενα της Ελληνικής Γλώσσας, της Γλωσσολογίας και της Διδακτικής της Γλώσσας επιχειρήσαμε την καταγραφή αλλά και τη συγκριτική παρουσίαση όλων αυτών των μαθημάτων θέλοντας να δώσουμε σε κάθε ενδιαφερόμενο την ευκαιρία μέσα από τη συγκριτική τους παρουσίαση να εξαγάγει τα συμπεράσματά του για τον τρόπο που τα Παιδαγωγικά Τμήματα δασκάλων και νηπιαγωγών αντιμετωπίζουν το θέμα της κατάρτισης των φοιτητών τους στον τομέα αυτόν.