Αρχείο έτους 2002

Επιχειρείται μια προσέγγιση της λειτουργίας των σχολικών βιβλιοθηκών στην Ελλάδα, τόσο από θεωρητική όσο και ερευνητική άποψη. Παρουσιάζεται το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των Σχολικών Βιβλιοθηκών, ο τρόπος λειτουργίας τους, οι ελλείψεις και τα προβλήματά τους. Επίσης, παρουσιάζεται η λειτουργία των Σχολικών Βιβλιοθηκών σε τρεις ευρωπαϊκές χώρες. Στο ερευνητικό μέρος της εργασίας αναλύεται το περιεχόμενο 100 γραπτών κειμένων εκπαιδευτικών του Δημοτικού σχολείου σχετικά με τη λειτουργία, το ρόλο και τις χρηστικές δυνατότητες των Σχολικών Βιβλιοθηκών. Προέκυψαν 7 θεματικές κατηγορίες, οι οποίες στην πραγματικότητα συμπυκνώνουν ένα ιδανικό πλαίσιο οργάνωσης και λειτουργίας των Σχολικών Βιβλιοθηκών όπως τις φαντάζονται οι εκπαιδευτικοί που συμμετείχαν στην έρευνα. Οι εκπαιδευτικοί περιέγραψαν την ιδανική βιβλιοθήκη που δεν έχει καμία σχέση με την κατάσταση που παρουσιάζεται σήμερα στο ελληνικό Δημοτικό Σχολείο.

Οι εκπαιδευτικοί του Δημοτικού Σχολείου οραματίζονται την ιδανική σχολική βιβλιοθήκη

Στο άρθρο γίνεται βιβλιοπαρουσίαση του έργου του Αρχιεπισκόπου Τιράνων και πάσης Αλβανίας Αναστασίου Γιαννουλάτου «Παγκοσμιότητα και Ορθοδοξία». Με τη γνώση και το κύρος που του δίνουν η στέρεα θεολογική και θρησκειολογική του κατάρτιση, η μακροχρόνια συμμετοχή του σε διεθνή διαχριστιανικά και διαθρησκειακά συνέδρια, τα ερευνητικά του ταξίδια σε όλες τις ηπείρους, η έμπρακτη ορθόδοξη μαρτυρία του σε πολλές χώρες και η προσωπική του εμπειρία, ο διαπρεπής ιεράρχης πραγματεύεται ένα πολύ επίκαιρο και φλέγον σήμερα θέμα: το ρόλο που καλείται να διαδραματίσει η ορθόδοξη μαρτυρία στον έτσι κι αλλιώς παγκοσμιοποιούμενο με γοργούς και ίσως ανεξέλεγκτους πια ρυθμούς κόσμο.

Το κείμενο αυτό αποτελεί συμμετοχή στον διάλογο που διεξήγαγε το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο σχετικά με το Διαθεματικό Ενιαίο Πλαίσιο Προγραμμάτων Σπουδών.Μετά τις αλλαγές που επήλθαν από τη δεκαετία του ’80 και εντεύθεν στην ελληνική κοινωνία με την αθρόα εισβολή “ξένων” διαφόρων κατηγοριών (προσφύγων, οικονομικών μεταναστών, παλιννοστούντων κ.λπ.), η πανεπιστημιακή κοινότητα προσπαθεί απ’ τη μεριά της να συμβάλει στη δημιουργία προϋποθέσεων ομαλής ένταξής τους στην ελληνική κοινωνία. Η ομαλή ένταξη προϋποθέτει την εκπαίδευση αυτών των ανθρώπων υπό το πρίσμα της διαπολιτισμικής προσέγγισης της εκπαίδευσης. Η ανακοίνωση αυτή αποτελεί την κωδικοποίηση των απόψεων που τείνουν να διαμορφωθούν στο Τμήμα Νηπιαγωγών Φλώρινας γύρω από τα ζητήματα αυτά κυρίως σε ό,τι αφορά την προσχολική και πρωτοσχολική εκπαίδευση.

Πρόκειται για μια πρόταση γλωσσικής διδασκαλίας σε διαπολιτισμικές προσχολικές τάξεις. Επιχειρείται μια θεωρητική προσέγγιση των όρων διαπολιτισμική και πολυπολιτισμική εκπαίδευση και επισημαίνεται η αναγκαιότητα εφαρμογής προγραμμάτων διαπολιτισμικής εκπαίδευσης στο νηπιαγωγείο. Τονίζεται ότι θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στη γλωσσική διδασκαλία και προτείνονται συγκεκριμένες μορφές δράσης από τη πλευρά της νηπιαγωγού.

Διαπολιτισμική προσχολική γλωσσική εκπαίδευση

Στο άρθρο αυτό αντιμετωπίζεται το θέμα της φυσιογνωμίας του γλωσσικού ιδιώματος που μιλιέται στο κράτος της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Mακεδονίας και της σχέσης του με τη βουλγαρική γλώσσα· την αφορμή γι’ αυτό έδωσε μια αυτοβιογραφία του Γρηγορίου Σταυρίδη (Γκριγκόρ Παρλίτσεφ), η οποία εκδόθηκε και στη Bουλγαρία (στα βουλγαρικά) και στα Σκόπια (στα «μακεδονικά»). Mετά από μια ιστορική παρέκβαση, που αφορά τα ιστορικά στοιχεία της καθόδου των Σλάβων στην περιοχή και τη συζήτηση γύρω από τη «μακεδονική» γλώσσα των Σκοπίων, παρουσιάζεται το πρώτο κεφάλαιο της αυτοβιογραφίας σε τρίστηλη αντιπαραβολή: βουλγαρικό, «μακεδονικό» κείμενο, ελληνική μετάφραση. Aκολουθεί η συγκριτική – αντιπαραθετική εξέταση των δύο κειμένων σε όλα τα γλωσσικά επίπεδα: φωνητική-φωνολογία, μορφολογία, λεξιλόγιο, φρασεολογία. Προηγείται μια συζήτηση γύρω από τους γραφηματικού τύπου νεωτερισμούς στο κυριλλικό αλφάβητο που επιχειρήθηκαν από τους Σκοπιανούς, οι οποίοι οδήγησαν σε αρκετές «οπτικές» διαφορές μεταξύ των δύο κειμένων. Tο συμπέρασμα τελικά που προκύπτει από τη γλωσσολογική συνεξέταση των δύο αυτών κειμένων είναι ότι δεν πρόκειται για κείμενα γραμμένα σε δύο διαφορετικές γλώσσες· επομένως η «Mακεδονική» βασίμως μπορεί να θεωρείται διάλεκτος της Bουλγαρικής.

Γλώσσα ή Διάλεκτος;

Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών από μέρους των εκπαιδευόμενων, τόσο ως προς το εκπαιδευτικό τους έργο όσο και ως προς τη συμπεριφορά τους, διαφέρει πολύ από εκείνες των διοικητικών δομών και αρχών, οι οποίες εμφανίζονται να βλέπουν το έργο της αξιολόγησης σε πολύ διαφορετικά πλαίσια αναφοράς. Κατά τη γνώμη της συγγραφικής ομάδας ορθότερη είναι η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, όταν γίνεται υπεύθυνα από τα άτομα που καθημερινά δέχονται την επιρροή τους. Βασικό στόχο της έρευνας αποτελεί η καταγραφή όλων εκείνων των παραμέτρων που λαμβάνουν υπόψη τους οι φοιτητές, ώστε να αξιολογήσουν άτυπα τους πανεπιστημιακούς καθηγητές και η διερεύνηση των απόψεων των φοιτητών για την εικόνα και τα προσόντα που θα πρέπει να διαθέτει ο πανεπιστημιακός δάσκαλος. Αναζητείται, με άλλα λόγια, ένα εικονικό πρότυπο πανεπιστημιακού, το οποίο θα μπορέσει μέσω διαδικασιών ανατροφοδότησης να χρησιμεύσει προς την κατεύθυνση της βελτίωσης της πανεπιστημιακής διδασκαλίας και του ανασχηματισμού της επικοινωνιακής σχέσης μεταξύ φοιτητών και πανεπιστημιακών. Ζητήθηκε από 51 φοιτητές του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών Φλώρινας του Α.Π.Θ. να περιγράψουν, με τη μορφή κειμένου, τον ιδανικό πανεπιστημιακό δάσκαλο χωρίς να αναφερθούν σε συγκεκριμένα πρόσωπα ή καταστάσεις. Τα γραπτά των υποκειμένων μελετήθηκαν σύμφωνα με τις αρχές της «Ποσοτικής και Ποιοτικής  Ανάλυσης Περιεχομένου» και της Κλασικής Θεματικής Ανάλυσης. Ως μονάδα ανάλυσης χρησιμοποιήθηκε το «θέμα». Τα στοιχεία της έρευνας  έδειξαν ότι οι φοιτητές έχουν απαιτήσεις από τους καθηγητές τους. Τους θεωρούν πρώτα απ’ όλα δασκάλους με την κυριολεκτική σημασία του όρου και με όλα εκείνα τα ψυχολογικά και κοινωνικά στοιχεία που συνδέονται με το συγκεκριμένο επάγγελμα. Αναζητούν στο πρόσωπο του πανεπιστημιακού καθηγητή τον ιδανικό δάσκαλο.

Oι φοιτητές περιγράφουν τον ‘ιδανικό’ πανεπιστημιακό δάσκαλο