Στην ανακοίνωση αυτή γίνεται προεισαγωγικά η επισήμανση του θέματος και οι πρώτες παρατηρήσεις για τη λειτουργία της ιδιότυπης αυτής γενικής (αρχαία δοτική ηθική κ.λπ.) που συναντούμε στο λόγο και ιδιαίτερα στον λαϊκό προφορικό λόγο. H γενική αυτή ονομάζεται “γενική της εμπάθειας / συμπάθειας” και ερμηνεύεται ως έκφραση συναισθηματικής συμμετοχής του ομιλητή στα σημαινόμενα της φράσης. Γίνονται ορισμένες παρατηρήσεις και αντιπαραθέσεις της ελληνικής με την κουτσοβλαχική γλώσσα, όπου το φαινόμενο έχει πολύ μεγαλύτερη επίδοση (το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες βαλκανικές γλώσσες, π.χ. βουλγαρικά, αλβανικά). Σε ακριβή μετάφραση μάλιστα από τις γλώσσες αυτές στην ελληνική σχηματίζει προτάσεις που δεν είναι γραμματικά ορθές, όπως π.χ. *“μου έκανα ένα παλτό”, κλπ. H συνεξέταση του φαινομένου αυτού στις διάφορες βαλκανικές γλώσσες δίνει μερικά ακόμα στοιχεία για τις ομοιότητες που παρουσιάζουν μεταξύ τους σε υφολογικό επίπεδο οι γλώσσες αυτές.
Πρόσφατα άρθρα: Αναζητήσεις
Τοπικά γλωσσικά ιδιώματα και ταυτότητα: από την Τοπικότητα στον Ψηφιακό Πολιτισμό
