Με το δεδομένο ότι από τη δεκαετία του ’80 εφαρμόστηκαν νέες μέθοδοι διδασκαλίας με την εισαγωγή για πρώτη φορά στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα βιβλίων τα οποία αντιμετωπίζουν συνολικά το θέμα της γλωσσικής διδασκαλίας εστιάσαμε το ερευνητικό μας ενδιαφέρον στον εκπαιδευτικό της πράξης προς δύο κατευθύνσεις: α. τις απόψεις που έχει για τη διδασκαλία της γλώσσας, και β. τις διδακτικές πρακτικές που εφαρμόζει στην τάξη του. Τα δεδομένα της έρευνας προέκυψαν α) από την επεξεργασία 326 ερωτηματολόγιων που συμπλήρωσαν δάσκαλοι και δασκάλες των τεσσάρων νομών της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας (ποσοστό 20% του συνόλου των εκπαιδευτικών της Περιφέρειας), και β) από την παρατήρηση της διδασκαλίας του γλωσσικού μαθήματος 13 δασκάλων του νομού Καστοριάς για 78 διδακτικές ώρες σε διάρκεια περίπου ίση με ένα σχολικό τρίμηνο.
Τα ειδικότερα ερευνητικά μας ζητούμενα ήταν:
α. η καταγραφή των διδακτικών μέσων που εφαρμόζονται κατά τη γλωσσική διδασκαλία, π.χ. υλικό, οπτικοακουστικά μέσα κ.λπ.
β. οι διδακτικές τεχνικές κατά τη διδασκαλία του γλωσσικού μαθήματος, π.χ. ομαδοσυνεργατικές μορφές διδασκαλίας, δραματοποίηση, εξατομικευμένη διδασκαλία, κίνητρα μάθησης, κλπ.
γ. οι μεθοδολογικές επιλογές των δασκάλων για την ανάπτυξη των γλωσσικών δεξιοτήτων των μαθητών τους, π.χ. γραμματική, γραπτός και προφορικός λόγος, λεξιλόγιο κ.λπ.
δ. ο τρόπος αξιολόγησης του γλωσσικού μαθήματος, π.χ. αρχές και μορφές, αντιμετώπιση του γλωσσικού «λάθους» κ.λπ.
ε. η αντιμετώπιση της γλωσσικής ποικιλίας, γεωγραφικής και κοινωνικής.
Η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας. Είκοσι χρόνια μετά