Στην παρούσα έρευνα εξετάζονται οι απόψεις μελλοντικών νηπιαγωγών σχετικά με την εξ αποστάσεως διεξαγωγή του μαθήματος «Πρακτική Άσκηση: Παρατήρηση- Αναστοχασμός» στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, στο πρώτο κύμα της πανδημίας COVID-19. Συγκεκριμένα, εξετάζεται εάν οι φοιτήτριες/τές θεωρούν ότι η εξ αποστάσεως εκπαίδευση (εξΑΕ) συνέβαλε στην επίτευξη των στόχων του μαθήματος και στην εκπλήρωση των προσδοκιών τους από το μάθημα. Η συλλογή των δεδομένων έγινε με ερωτηματολόγιο ανοιχτού τύπου και η ανάλυσή τους με βάση την εμπειρικά θεμελιωμένη θεωρία. Τα ευρήματα της μελέτης έδειξαν ότι οι φοιτήτριες/τές αξιολόγησαν θετικά την εμπειρία τους, αναγνώρισαν την ιδιαιτερότητα των έκτακτων συγκυριών και υπογράμμισαν τις δυνατότητες που παρέχει η εξΑΕ μέσω της ψηφιακής τεχνολογίας. Παράλληλα ωστόσο, τόνισαν ότι το εφαρμοσμένο μέρος του μαθήματος, όπως οι παρατηρήσεις σε τάξεις νηπιαγωγείων και οι εκ του σύνεγγυς αναστοχαστικές διαδικασίες μεταξύ εκπαιδευόμενων και εκπαιδευτών είναι αναντικατάστατες. Τέλος, ανέφεραν ότι θεωρούν την ΕξΑΕ ως συμπληρωματική στη δια ζώσης εκπαίδευση.
Λέξεις-κλειδιά: Πρακτική άσκηση, απόψεις μελλοντικών εκπαιδευτικών προσχολικής ηλικίας, υγειονομική κρίση Covid-19, εξ αποστάσεως εκπαίδευση