Τίτλος:

"Classical  Fairy  Tales  and  Contemporary  Greek   Literature.  The  case  of Sophia  Paraschou" 

     Στοιχεία Έκδοσης:

Papantonakis Georgios, Kotopoulos H. Triantafyllos), The print publications of proceedings: International  Conference "We Speak the Same Culture"  – A Comparative  Analysis of Folk Tales:  A Multicultural  Perspective (CAFT), pp. 581-593, 29 April - 1 May 2009 in Ankara, Turkey.

Περιγραφή

Στο κείμενο της Σοφίας Παράσχου Και οι κακοί έχουν ψυχή, με πρωτοβουλία του κακού λύκου, οι κακοί των παραμυθιών επιχειρούν σε ένα συνέδριο να  απαλλαγούν από τη ρετσινιά του κακού και να μη θεωρούνται πλέον ως στερεότυπο του κακού. Το κείμενο δίνει την ευκαιρία, με πρόσχημα το συνέδριο, να διερευνήσουμε ορισμένα θεωρητικά ζητήματα της λογοτεχνίας. Αρχικά, διαβλέπουμε ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της δεκαετίας του 1970, οπότε παρατηρείται έντονα μια τάση για ανατροπή γνωστών κειμένων της παραδοσιακής παιδικής λογοτεχνίας. Η   προσπάθεια αυτή θα αποτελέσει στο κείμενο αυτό αντικείμενο διερεύνησης, μέσα από τους αφηγηματικούς λόγους   των   κακών   παραμυθικών   χαρακτήρων   των   παραμυθιών,   οι   οποίοι παρουσιάζουν πράγματα, πρόσωπα και καταστάσεις, όπως τα έχει αποτυπώσει η συνείδησή τους. Πρόκειται επομένως για αφηγήσεις που αποκαλύπτουν την υποκειμενικότητα των παραμυθικών χαρακτήρων, στην προσπάθειά τους να απαλλαγούν από τα στερεότυπα και τη ρατσιστική συμπεριφορά που καταλογίζεται και στους ίδιους και στους συγγραφείς ή συλλογείς/καταγραφείς των παραμυθιών. Οι ανακοινώσεις που εκφωνούνται στο συνέδριο (από  μία αδελφή της Σταχτοπούτας Το σύνδρομο της Σταχτοπούτας, από τη μητριά της Χιονάτης Το άγχος της ομορφιάς και από  τον  Ρουμπελστίνσκιν  Η  κατάρα  της  διαφορετικότητας) απεικονίζουν  βασικά ζητήματα της παραδοσιακής παιδικής λογοτεχνίας. Ακολούθως, τα κείμενα αυτά μας δίνουν την ευκαιρία να διαπιστώσουμε ότι μέσα από τις ανακοινώσεις των παραμυθικών χαρακτήρων αναφύονται ζητήματα θεωρίας της λογοτεχνίας. Έτσι, οι απόψεις οι οποίες διατυπώνονται παραπέμπουν σε προβληματισμούς σχετικά με την πηγή  του  νοήματος  ή  την  ισχύ  των  συντελεστών  του  λογοτεχνικού  κειμένου (μυθιστορηματικοί χαρακτήρες, αφηγητής, συγγραφέας). Ο προβληματισμός σχετικά με το ποιος έχει τον πρώτο λόγοχαρακτήρες και στον συγγραφέα, ο  «θάνατος» του οποίου δεν σημαίνει αναγκαστικά και το «θάνατο» των παραμυθικών (ή μυθιστορηματικών) χαρακτήρων. Η όλη συζήτησηκυμαίνεται ανάμεσα στη θεωρία, η οποία δίνει προτεραιότητα τελικά στη βιογραφία του συγγραφέα και στο ιστορικοκοινωνικό πλαίσιο στο οποίο έζησε ο συγγραφέας, ενώ κειμενοκεντρικές θεωρίες και η θεωρία της αισθητικής της πρόσληψης και της αναγνωστικής ανταπόκρισης, αν και προβάλλονται, δεν προτιμώνται τελικά.   Η όλη συζήτηση ανάμεσα στους παραμυθικούς ήρωες που ζητούν να ξαναγραφούν τα παραμύθια και στους καταγραφείς ή συλλογείς παραμυθιών ή συγγραφέων μεταμυθοπλαστικών κειμένων με την παρέμβαση των αναγνωστών ανέδειξε την ισχύ της παραδοσιακής λογοτεχνίας έναντι της νεοτερικότητας, αν και στην απόφαση αυτή οδηγήθηκαν με παρέμβαση των αναγνωστών, οπότε προβάλλεται έμμεσα  και ο ρόλος του αναγνώστη ως νοηματοδότη του κειμένου. Μελετήσουμε επίσης τα αφηγηματικά πλαίσια και ειδικότερα τον αφηγηματικό ρόλο των επιστολών σε ένα λογοτεχνικό κείμενο, τη δυναμική της πλοκής και τη διακειμενικότητα.

Κατεβάστε εδώ: Classical Fairy Tales and Contemporary Greek Literature. The case of Sophia Paraschou