ΨΗΦΙΑΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ «ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΗΣ ΠΑΛΙΑΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ»

Αντικείμενα

• Άφιξη τραυματιών στο cacolet
  Θεωρώ ότι η συγκεκριμένη φωτογραφία(η οποία είναι ασπρόμαυρη) είναι μια μη σκηνοθετημένη φωτογραφία αφού οι περισσότεροι από τους εικονιζόμενους δεν ποζάρουν στον φακό. Παρατηρώ ότι μόνο ένας κοιτάει προς τον φακό αλλά νομίζω ότι είναι εντελώς τυχαίο(που κοιτάει εκείνη την ώρα) λόγω της φάτσας του(καθώς μου φαίνεται απορημένος). Βλέπω ότι όλοι είναι στρατιώτες, μεγάλης ηλικίας(έτσι φαίνεται σε μένα), είναι περίπου 6 με 7 άτομα και είναι όλοι τους άντρες. Οι περισσότεροι είναι πάνω στα άλογα τους εκτός από έναν(ο οποίος έχει σκυμμένο το κεφάλι του και περπατάει) και παρατηρούμε ότι φοράνε χοντρά ρούχα(τα οποία είναι στρατιωτικά). 2 άτομα βέβαια δεν είναι ξεκάθαρο ότι κάθονται πάνω στα άλογα τους αλλά φαντάζομαι ότι είναι καθώς δεν βλέπουμε τα πόδια τους στο έδαφος. Στην συνέχεια προσέχουμε ότι η φωτογραφία είναι τραβηγμένη σε εξωτερικό χώρο και στο βάθος της φωτογραφίας φαίνεται να εκτείνεται μια πεδιάδα(ή έτσι νομίζω εγώ τουλάχιστον). Παρατηρώ ότι κάποιοι είναι τραυματισμένοι(κάνα 2). Επομένως, ίσως μεταφέρονται από τους υπόλοιπους στρατιώτες για περίθαλψη σε κάποιο χωριό. Μου φαίνονται όλοι τους κάπως κουρασμένοι στην φωτογραφία(πολύ πιθανόν οφείλεται από τον συνεχή πόλεμο).Επίσης, η στιγμή που τραβήχτηκε η φωτογραφία οι στρατιώτες περνάνε πάνω από ένα μικρό ρυάκι και προσπερνάνε ένα μικρό δεντράκι. Πιο πέρα μου φαίνεται ότι υπάρχει ακόμη ένα άτομο( μια φιγούρα αγνοφαίνεται)το οποίο αγνοεί τους στρατιώτες(όπως και το αντίστροφο). Δυστυχώς δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι καιρό έχει γιατί η φωτογραφία είναι ασπρόμαυρη. Επιπρόσθετα, η φωτογραφία τραβήχτηκε κοντά σε αυτά τα άτομα και όχι από μακριά. Τέλος, η εποχή που δραματοποιούνται τα γεγονότα αυτά είναι τον χειμώνα και συγκεκριμένα στις 30/11/1916.
• Ρώσοι τραυματίες περιθάλπονται
  Η παρούσα φωτογραφική λήψη απεικονίζει Ρώσους τραυματίες σε ένα υπαίθριο νοσοκομείο να δέχονται την φροντίδα των γιατρών. Το περιστατικό που απεικονίζεται είναι η περίθαλψη των τραυματιών και πιο συγκεκριμένα πραγματοποιείται η ραφή των πληγών, καθώς στον έναν τραυματία διακρίνεται η κίνηση της ραφής στο χέρι του ιατρού και στον άλλον, το κόψιμο της κλωστής με το στόμα. Συνολικά διακρίνονται 15 άνδρες ηλικίας μεταξύ 25-50 ετών. Η λήψη θεωρείται αυθόρμητη. Οι περισσότεροι άνδρες δεν κοιτούν τον φακό, αλλά τους τραυματίες. Ένα μόνο πρόσωπο είναι στραμμένο προς τον φακό και ίσως του ζητήθηκε από τον φωτογράφο να κοιτάξει προς το μέρος του. Το περιβραχιόνιο με σήμα τον σταυρό, που παρατηρεί κανείς στο μπράτσο ενός άνδρα, φανερώνει πως βρίσκονται σε ιατρικό χώρο. Ο χώρος αυτός δεν φαίνεται να έχει κάποια υποδομή, παρά μόνο κάποια ιατρικά εφόδια και είναι τοποθετημένος έξω από το χωριό Καλλινίκη Φλώρινας, αφού η κατοικημένη περιοχή διακρίνεται στο βάθος της φωτογραφίας, με σπίτια και δέντρα. Η χρονική περίοδος της λήψης βρίσκεται στα μέσα του Οκτώβρη και από τον ρουχισμό των ανδρών αντιλαμβάνεται κανείς πως έχει μέτρια θερμοκρασία, καθώς είναι μια ηλιόλουστη μέρα.
• Μεταφορά τραυματιών από το 2ο R.M.A
  Η παρούσα εικόνα όπως αναφέρουμε και στην λεζάντα μας απεικονίζει την μεταφορά των τραυματιών. Η συγκεκριμένη φωτογραφία λαμβάνει χώρα στη Σιταριά της Φλώρινας, είναι ασπρόμαυρη και αυθόρμητη καθώς κανείς δεν κοιτάει προς την κάμερα. Ειδικότερα ,η φωτογραφία είναι τραβηγμένη σε ανοιχτό φυσικό περιβάλλον. Η εικόνα, περιέχει 5 στρατιωτικούς και 2 τραυματίες οι οποίοι είναι ξαπλωμένοι στα χειροκίνητα φορεία. Δύο στρατιωτικοί έχουν τοποθετημένο στο μπράτσο τους ένα λευκό περιβραχιόνιο, αυτό μαρτυρεί την ιδιότητα τουςήταν δηλαδή τραυματιοφορείς. Όλοι τους, κοιτάνε τον στρατιώτη που είναι σκυμμένος και προσπαθεί να βοηθήσει τον τραυματία. Στον ορίζοντα μπορούμε να διακρίνουμε έναν λόφο και λίγο πιο δίπλα από τους άνδρες έχει ένα κτήριο.
• Στον τομέα της Φλώρινας (Σεπτέμβριος 1916). Σοβαρά τραυματισμένοι εν αναμονή της επιβίβασης.
  Στην συγκεκριμένη εικόνα, όπως περιγράφεται και στην λεζάντα απεικονίζονται σοβαρά τραυματισμένοι άντρες που είναι εν αναμονή επιβίβασης στο τρένο που φαίνεται στο πίσω μέρος της φωτογραφίας, προκειμένου να μεταφερθούν σε κάποιο νοσοκομείο ώστε να τους παραχθεί περίθαλψη και να αναρρώσουν. Ειδικότερα, η λήψη της φωτογραφίας είναι ασπρόμαυρη, έχει τραβηχτεί στην ύπαιθρο και φαίνεται να μην είναι σκηνοθετημένη, διότι παρατηρούμε πως κανείς τραυματίας δεν έχει οπτική επαφή με την φωτογραφική μηχανή, παρά μόνο ο ασθενής που βρίσκεται στο μπροστινό μέρος τη φωτογραφίας, και οι δύο όρθιοι άνδρες βρίσκονται σε κίνηση. Στην εικόνα όπως διαπιστώνουμε, υπάρχουν μόνο άνδρες, εφόσον βρισκόμαστε και σε περίοδο πολέμου, από τους οποίους οι περισσότεροι είναι τραυματίες. Ωστόσο υπάρχει ένας άνδρας όρθιος με "επίσημη" στολή που κινείται στους τραυματίες, ο οποίος μάλλον αποτελεί τον επικεφαλή του σημείου συγκέντρωσης τραυματιών και είναι αυτός που καθορίζει την επιβίβαση των τραυματιών στο τρένο ανάλογα με το μέγεθος και την βαρύτητα τραύματος του καθενός. Επιπρόσθετα, οι συνθήκες ήταν δύσκολες και αντίξοες, καθώς οι τραυματίες ήταν συγκεντρωμένοι κάτω από μια ανοιχτή στρατιωτική σκηνή, η οποία στηρίζεται σε σχοινιά και ξύλινους πασσάλους στο έδαφος και όσοι δεν χωράνε βρίσκονται έξω από αυτή σκεπασμένοι με κουβέρτες για να προστατεύονται από το κρύο. Τα κρεβάτια αναμονής, όπως διακρίνουμε είναι αυτοσχέδια, ξύλινα και ως στρώμα υπάρχει ένα σκληρό ύφασμα, γεγονός που μαρτυρά την μηδαμινή υλικοτεχνική υποδομή. Τέλος, ο ρουχισμός, τα κλινοσκεπάσματα, τα κρεβάτια ανάρρωσης και τα ανέκφραστα πρόσωπα τόσο των τραυματιών όσου και του άνδρα στο πίσω μέρος της φωτογραφίας που σκουπίζει με το χέρι το πρόσωπο του μαρτυρούν τα συναισθήματα τους, τις δυσκολίες και τις σκληρές συνθήκες επιβίωσης του πολέμου.
• Επίσκεψη του Τζάστιν Γκοντάρ στα νοσοκομεία του μετώπου
  Στην συγκεκριμένη εικόνα, όπως άλλωστε αναφέρεται και στην λεζάντα απεικονίζεται ένας χώρος αρκετά πρόχειρος, σαν μια μεγάλη σκηνή, ένα κατάλυμα που μέσα φιλοξενεί ασθενείς. Μπορεί να είναι προθάλαμος μέχρι οι νοσούντες να μεταφερθούν στις μεγάλες εγκαταστάσεις του νοσοκομείου ή μπορεί λόγω των δύσκολων συνθήκων και της οικονομικής ένδειας, το κράτος να φιλοξενούσε εκεί τους ασθενείς και να τους παρείχε την στοιχειώδη περίθαλψη, ονομάζοντας τα μπροστινά νοσοκομεία. Στη συγκεκριμένη εικόνα, η λήψη, φαίνεται να είναι σκηνοθετημένη καθώς από την δεξιά μεριά της παρατηρούνται τρεις τραυματίες να κοιτούν τον φακό όπως και από τα αριστερά, ένας άντρας αν και ξαπλωμένος εστιάζει επίμονα στην φωτογραφική μηχανή. Ο αριθμός των ανθρώπων ποικίλει δεν είναι όλα τα πρόσωπα διακριτά και εκτός από τους νοσούντες υπάρχουν και οι στρατηγοί, μέσα σε αυτούς μάλλον είναι και ο στρατηγός Τζάστιν Γκοντάρ, που επισκέπτονται τους ασθενείς και επιβλέπουν την κατάσταση και τις συνθήκες στο κατάλυμα αυτό. Οι συνθήκες είναι κακές, δεν αντιστοιχούν σε συνθήκες ώστε να θεραπευτούν πλήρως οι ασθενείς, όμως εκείνη την εποχή για τους τραυματίες αυτές ήταν φυσιολογικές ειδικότερα σε περίοδο πολέμου, τα καταλύματα αυτά ήταν βασικά και απαραίτητα διότι δεν είχαν και την δυνατότητα να μετακινηθούν και να λάβουν την κατάλληλη περίθαλψη σε κεντρικά νοσοκομεία που ίσως να βρίσκονταν πολύ μακριά ακόμα και σε άλλες πόλεις. Όπως φαίνεται και από την εικόνα η μεγάλη αυτή σκηνή στέκεται σε μεγάλους πασσάλους ή λεπτούς κορμούς γεγονός που μαρτυρά, την μηδαμινή υλικοτεχνική υποδομή. Τα κρεβάτια των ασθενών είναι σιδερένια, μονά, πιθανώς τα στρώματα να είναι πολύ βρώμικα, δεν υπάρχει ούτε η σχετική καθαριότητα, ζώντας κάτω από πολύ σκληρές και αντίξοες συνθήκες. Πάνω από τα κεφάλια των τραυματιών παρατηρούνται λευκές κουνουπιέρες που τους προστάτευαν από διάφορα μολυσμένα έντομα, άλλες καλύπτουν τα κρεβάτια και άλλες είναι κουλουριασμένες επάνω στο σκοινί τους. Υπάρχει ένας τενεκεδένιος κουβάς μπροστά από ένα κρεβάτι περίπου προς το κέντρο της εικόνας, ο οποίος μπορεί να τον χρησιμοποιούσε ο εκάστοτε ασθενής σε περίπτωση αδιαθεσίας ή απλά να είχε άλλο χρηστικό ρόλο. Ο ένας ασθενής είναι δίπλα στον άλλον, δεν είχαν τον χώρο τους, ο αριθμός των νοσούντων λοιπόν, ήταν πολύ μεγάλος μέσα σε ένα μικρό κατάλυμα. Οι ίδιοι καλύπτονταν και σκεπάζονταν με σεντόνια και κουβέρτες αφού η θερμοκρασία ήταν υψηλή, το καλοκαίρι. Οι άντρες που κοιτούν την κάμερα είναι όλοι ανέκφραστοι κοιτάζοντας απλά τον φακό, πιθανόν να μην έχουν ενέργεια, μπορεί να ήταν καταβεβλημένοι από έναν τραυματισμό που μπορεί να τους βασάνιζε ή από μια αρρώστια ή ακόμα και να ήταν κάπως αμήχανο ακόμα και ειρωνεία να δείχνουν πως είναι χαρούμενοι κάτω από αυτές τις συνθήκες. Έχουν παρόμοιο κούρεμα και αυτό το χαρακτηριστικό μουστάκι εκείνης της εποχής. Φοράνε μακρυμάνικες πιτζάμες με χαρακτηριστικά κουμπιά στην μέση σε μαύρο και άσπρο, ίσως χρώμα. Όλη αυτή η κατάσταση λοιπόν, φανερώνει την κοινωνικοοικονομική κατάσταση εκείνης της εποχής και τις κακουχίες των ανθρώπων.
• Εσωτερική άποψη ενός θαλάμου τύπου Cochet
  Στην παρούσα εικόνα, βλέπουμε το εσωτερικό ενός νοσοκομείου, στο χωριό Μαρίνα της Φλώρινας. Η φωτογραφία είναι ασπρόμαυρη και απεικονίζονται δεξιά και αριστερά πολλά κρεβάτια νοσηλείας, όπου ξαπλώνουν άντρες ασθενείς. Η φωτογραφία έχει τραβηχτεί από το τέλος του δωματίου / διαδρόμου, στο βάθος. Στην απέναντι πλευρά από αυτήν που υπάρχει η κάμερα φαίνονται οι νοσηλευτές και τριγύρω άνθρωποι κυρίως άντρες, ίσως στρατιώτες. Ορισμένοι ενδέχεται να είναι επισκέπτες, συγγενείς των τραυματισμένων. Το μεγάλο αυτό δωμάτιο είναι φωτεινό καθώς έχει 16 μεγάλα παράθυρα που το πλημμυρίζουν με φως. Αρκετά άτομα κοιτούν προς την κάμερα. Σε ορισμένα παράθυρα και στους τοίχους είναι κολλημένα χαρτιά, ίσως ευχές για γρήγορη ανάρρωση, είτε απεικονίζουν κάτι. Στη μέση του διαδρόμου απεικονίζονται στρογγυλές σόμπες με τα μπουριά να καταλήγουν έξω από το κτίριο. Ο χώρος και τα αντικείμενα (κρεβάτια, κουβέρτες, σεντόνια) καθώς και οι τοίχοι, όπως και το πάτωμα δεν είναι σε καλή κατάσταση, γεγονός που μαρτυρά την χαμηλή κοινωνικοοικονομική κατάσταση. Βέβαια αυτό είναι λογικό γιατί οι άνθρωποι διανύουν περίοδο πολέμου και εξάντλησης. Η εποχή του χρόνου είναι χειμώνας και αυτό διακρίνεται από τα χοντρά ρούχα και τα βαριά σκεπάσματα για τους άρρωστους. Έτσι όπως βλέπουμε την εικόνα στα δεξιά τρία κρεβάτια φαίνονται άθικτα.