ΨΗΦΙΑΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ «ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΗΣ ΠΑΛΙΑΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ»

Αντικείμενα

• Ρώσος γιατρός φροντίζει στρατιώτες και πολίτες (2)
  Η παρούσα φωτογραφική λήψη έχει πραγματοποιηθεί στο χωριό Άνω Κλεινές Φλώρινας κι απεικονίζει επτά άνδρες, δύο γυναίκες και δύο παιδιά, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι. Το περιστατικό που απεικονίζεται είναι η ιατρική φροντίδα ενός μικρού παιδιού. Το αγόρι, ηλικίας περίπου 8-9 ετών, βρίσκεται καθισμένο σε μια καρέκλα έχοντας το κάτω μέρος του ποδιού, την πατούσα έως τον αστράγαλο, δεμένο με γάζες. Ο γιατρός, ο οποίος διακρίνεται από την άσπρη μακριά στολή του, ελέγχει μάλλον το σπάσιμο του ποδιού κι έχει στη διάθεσή του ιατρικά εφόδια, γάζες και δυο μπουκάλια, ίσως οινόπνευμα. Δίπλα στο παιδί παρατηρείται η μητέρα του, χωρίς να είναι ευδιάκριτη η ηλικία της, καθώς σκύβει, το αγκαλιάζει από τον ώμο και κρατά σταθερά τεντωμένο το πόδι του. Στα αριστερά της φωτογραφίας διακρίνεται το κορίτσι, ίσως η μεγαλύτερη αδερφή του αγοριού, ηλικίας περίπου 12-13 ετών, το οποίο φορά και την ίδια ενδυμασία με τη μητέρα. Λευκό πουκάμισο με κέντημα στο μανίκι, μαύρη μαντίλα, μαύρο γιλέκο και ποδιά, κάτω από την οποία το κορίτσι βάζει τα χέρια του πιθανόν λόγω κρύου. Η κοινωνικοοικονομική θέση της οικογένειας φαίνεται σχετικά καλή. Η τρίτη γυναίκα, ίσως κάποια συγγενής της οικογένειας, πιθανόν η θεία του αγοριού, η οποία είναι ανύπαντρη και σε ηλικία γάμου, καθώς φορά άσπρη μαντίλα. Ακόμη, οι έξι άντρες στρατιωτικοί, ρωσικής καταγωγής κι αυτοί όπως ο γιατρός, βρίσκονται πίσω από την οικογένεια, ένας εκ των οποίων γελά κι όλοι τους κοιτούν προς τον φακό, στοιχείο που φανερώνει πως η λήψη είναι σκηνοθετημένη. Επίσης, η στρατιωτική ενδυμασία είναι αρκετά ζεστή, εφόσον παρατηρεί κανείς πως φορούν και το σακάκι και το παλτό τους, αλλά και το κράνος τους. Από αυτό το στοιχείο, όπως κι ότι το αγόρι φορά το παλτό του γίνεται αντιληπτό πως είναι μια κρύα μέρα. Τέλος, η λήψη έχει πραγματοποιηθεί έξω από την οικία του μικρού αγοριού, καθώς διακρίνονται στο φόντο της φωτογραφίας ένας πλίθινος τοίχος ραγισμένος, τα ξύλινα δοκάρια πάνω από την πόρτα, ένα σκέπαστρο, κατασκευασμένο από ξύλα και λαμαρίνα, πάνω από μια ξύλινη πόρτα, μάλλον την κεντρική είσοδο του σπιτιού κι ένας μαντρότοιχος έξω από το οίκημα.
• Μεταφορά τραυματιών από το 2ο R.M.A
  Η παρούσα εικόνα όπως αναφέρουμε και στην λεζάντα μας απεικονίζει την μεταφορά των τραυματιών. Η συγκεκριμένη φωτογραφία λαμβάνει χώρα στη Σιταριά της Φλώρινας, είναι ασπρόμαυρη και αυθόρμητη καθώς κανείς δεν κοιτάει προς την κάμερα. Ειδικότερα ,η φωτογραφία είναι τραβηγμένη σε ανοιχτό φυσικό περιβάλλον. Η εικόνα, περιέχει 5 στρατιωτικούς και 2 τραυματίες οι οποίοι είναι ξαπλωμένοι στα χειροκίνητα φορεία. Δύο στρατιωτικοί έχουν τοποθετημένο στο μπράτσο τους ένα λευκό περιβραχιόνιο, αυτό μαρτυρεί την ιδιότητα τουςήταν δηλαδή τραυματιοφορείς. Όλοι τους, κοιτάνε τον στρατιώτη που είναι σκυμμένος και προσπαθεί να βοηθήσει τον τραυματία. Στον ορίζοντα μπορούμε να διακρίνουμε έναν λόφο και λίγο πιο δίπλα από τους άνδρες έχει ένα κτήριο.
• Εκκένωση τραυματιών από το 2ο R.M.A.
  Η λήψη της φωτογραφίας δεν είναι σκηνοθετημένη και έχει γίνει από πλάγια όψη. Δεν είναι σκηνοθετημένη διότι τα πρόσωπα τους δεν μαρτυρούν στοιχεία σκηνοθεσίας. Ως θέμα έχει την εκκένωση των τραυματιών από τον χώρο. Πιο συγκεκριμένα, στην εικόνα υπάρχουν εφτά άνθρωποι εκ των οποίων οι πέντε είναι στρατιωτικοί, ο ένας διοικητής-στρατηγός που ονομάζεται Sarrail και ένας τραυματίας. Ως περιβάλλοντα στοιχεία παρουσιάζονται το έδαφος το οποίο είναι ξηρό. Υπάρχει επίσης, ένα δέντρο πίσω από τους στρατιωτικούς και το φορτηγάκι. Η ενδυμασία των στρατιωτικών προδίδει την εποχή λήψης της εικόνας η οποία είναι το φθινόπωρο. Ως ανθρώπινα στοιχεία μπορούμε να αντικρίσουμε το φορτηγάκι, το κτήριο, και οι στολές τα οποία μπορούν να θεωρηθούν και τεχνουργήματα. Ως αντικείμενα παρουσιάζονται τα κράνη που φορούν οι στρατιώτες προκειμένου να προστατεύονται στον πόλεμο, οι μπότες τους καθώς και η κουβέρτα που σκεπάζουν τον τραυματιοφορέα.
• Επίσκεψη του Τζάστιν Γκοντάρ στα νοσοκομεία του μετώπου
  Στην συγκεκριμένη εικόνα, όπως άλλωστε αναφέρεται και στην λεζάντα απεικονίζεται ένας χώρος αρκετά πρόχειρος, σαν μια μεγάλη σκηνή, ένα κατάλυμα που μέσα φιλοξενεί ασθενείς. Μπορεί να είναι προθάλαμος μέχρι οι νοσούντες να μεταφερθούν στις μεγάλες εγκαταστάσεις του νοσοκομείου ή μπορεί λόγω των δύσκολων συνθήκων και της οικονομικής ένδειας, το κράτος να φιλοξενούσε εκεί τους ασθενείς και να τους παρείχε την στοιχειώδη περίθαλψη, ονομάζοντας τα μπροστινά νοσοκομεία. Στη συγκεκριμένη εικόνα, η λήψη, φαίνεται να είναι σκηνοθετημένη καθώς από την δεξιά μεριά της παρατηρούνται τρεις τραυματίες να κοιτούν τον φακό όπως και από τα αριστερά, ένας άντρας αν και ξαπλωμένος εστιάζει επίμονα στην φωτογραφική μηχανή. Ο αριθμός των ανθρώπων ποικίλει δεν είναι όλα τα πρόσωπα διακριτά και εκτός από τους νοσούντες υπάρχουν και οι στρατηγοί, μέσα σε αυτούς μάλλον είναι και ο στρατηγός Τζάστιν Γκοντάρ, που επισκέπτονται τους ασθενείς και επιβλέπουν την κατάσταση και τις συνθήκες στο κατάλυμα αυτό. Οι συνθήκες είναι κακές, δεν αντιστοιχούν σε συνθήκες ώστε να θεραπευτούν πλήρως οι ασθενείς, όμως εκείνη την εποχή για τους τραυματίες αυτές ήταν φυσιολογικές ειδικότερα σε περίοδο πολέμου, τα καταλύματα αυτά ήταν βασικά και απαραίτητα διότι δεν είχαν και την δυνατότητα να μετακινηθούν και να λάβουν την κατάλληλη περίθαλψη σε κεντρικά νοσοκομεία που ίσως να βρίσκονταν πολύ μακριά ακόμα και σε άλλες πόλεις. Όπως φαίνεται και από την εικόνα η μεγάλη αυτή σκηνή στέκεται σε μεγάλους πασσάλους ή λεπτούς κορμούς γεγονός που μαρτυρά, την μηδαμινή υλικοτεχνική υποδομή. Τα κρεβάτια των ασθενών είναι σιδερένια, μονά, πιθανώς τα στρώματα να είναι πολύ βρώμικα, δεν υπάρχει ούτε η σχετική καθαριότητα, ζώντας κάτω από πολύ σκληρές και αντίξοες συνθήκες. Πάνω από τα κεφάλια των τραυματιών παρατηρούνται λευκές κουνουπιέρες που τους προστάτευαν από διάφορα μολυσμένα έντομα, άλλες καλύπτουν τα κρεβάτια και άλλες είναι κουλουριασμένες επάνω στο σκοινί τους. Υπάρχει ένας τενεκεδένιος κουβάς μπροστά από ένα κρεβάτι περίπου προς το κέντρο της εικόνας, ο οποίος μπορεί να τον χρησιμοποιούσε ο εκάστοτε ασθενής σε περίπτωση αδιαθεσίας ή απλά να είχε άλλο χρηστικό ρόλο. Ο ένας ασθενής είναι δίπλα στον άλλον, δεν είχαν τον χώρο τους, ο αριθμός των νοσούντων λοιπόν, ήταν πολύ μεγάλος μέσα σε ένα μικρό κατάλυμα. Οι ίδιοι καλύπτονταν και σκεπάζονταν με σεντόνια και κουβέρτες αφού η θερμοκρασία ήταν υψηλή, το καλοκαίρι. Οι άντρες που κοιτούν την κάμερα είναι όλοι ανέκφραστοι κοιτάζοντας απλά τον φακό, πιθανόν να μην έχουν ενέργεια, μπορεί να ήταν καταβεβλημένοι από έναν τραυματισμό που μπορεί να τους βασάνιζε ή από μια αρρώστια ή ακόμα και να ήταν κάπως αμήχανο ακόμα και ειρωνεία να δείχνουν πως είναι χαρούμενοι κάτω από αυτές τις συνθήκες. Έχουν παρόμοιο κούρεμα και αυτό το χαρακτηριστικό μουστάκι εκείνης της εποχής. Φοράνε μακρυμάνικες πιτζάμες με χαρακτηριστικά κουμπιά στην μέση σε μαύρο και άσπρο, ίσως χρώμα. Όλη αυτή η κατάσταση λοιπόν, φανερώνει την κοινωνικοοικονομική κατάσταση εκείνης της εποχής και τις κακουχίες των ανθρώπων.
• Επίσκεψη του Τζάστιν Γκοντάρ στα νοσοκομεία του μετώπου
  Στην φωτογραφία απεικονίζονται 6 άνθρωποι, όπου μερικοί αν όχι όλοι από αυτούς, πιθανόν να βρίσκονται στο σώμα του στρατού λόγω και τις ενδυμασίας τους. Πιθανόν ο ένας άντρας που φαίνεται και από την κίνηση του πως επισκέπτεται τους υπολοίπους να είναι ο Τζαστιν Γκοντάρ και ο διπλανός του ο κύριος Ρουότ που τον κοιτάει. Το αξίωμα τους δεν το γνωρίζουμε, πιθανόν να είναι άνθρωποι του στρατού, παρόλα αυτά από τις πληροφορίες τις περιγραφής καταλαβαίνουμε πως οι άντρες ίσως να επιβλέπουν τα πράγματα στα κεντρικά και πιο ειδικά στα μπροστινά νοσοκομεία όπως φαίνεται στην εικόνα. Από την κίνηση του στρατιώτη Τζαστιν Γκοντάρ φαίνεται πως η λήψη δεν είναι σκηνοθετημένη αλλά ο ένας από όλους τους στρατιωτικούς έχει αντιληφθεί την φωτογραφική μηχανή αλλά από την έκφραση του αντιλαμβανόμαστε πως ίσως απλά κοιτούσε αφηρημένα προς εκείνη την κατεύθυνση. Οι άντρες είναι μεσήλικες και οι ενδυμασίες τους διαφορετικές. Ο άντρας που είναι καθοδόν (Τζαστιν Γκοντάρ) φοράει ένα στρατιωτικό καπέλο και όλη του η ενδυμασία παραπέμπει σε στρατιωτική στολή. Το πανωφόρι του είναι σκούρο χρώμα όπως και των υπολοίπων και είναι αυστηρά δεμένο στην μέση με μια ζώνη. Κρατά ένα μικρό μπαστουνάκι, καθώς ίσως έτσι να όριζε η ενδυμασία ή για να δείξει την ανωτερότητα του από κάποιο άλλο αξίωμα. Στα δεξιά ο άντρας με το μακρύ μπαστούνι πιθανώς όπως προαναφέρθηκε να είναι ο κύριος Ρούοτ πιθανών όμως να έχει άλλο αξίωμα στον στρατό ή απλά έχει τελείως διαφορετική ιδιότητα. Ο ρουχισμός του είναι διαφορετικός, φορώντας διαφορετικό καπέλο στο κεφάλι, πουκάμισο με γραβάτα που αγχνοφαίνεται και από πάνω τα καλύπτει το παλτό που είναι εφαρμοστό επάνω του. Ο ίδιος φορά μπότες και όχι άλλου είδους χαμηλά υποδήματα. Ο Τζαστιν Γκοντάρ έχει ίδια ενδυμασία με τον άντρα που κοιτάει την κάμερα ενώ οι άλλοι τρεις των οποίων τα πρόσωπα δεν φαίνονται φορούν διαφορετικά καπέλα πιο εφαρμοστά στην κεφαλή, παλτό και μπότες και ο πρώτο κρατά επίσης ένα μπαστούνι. Όλοι οι άντρες έχουν κοινό το μουστάκι, πιθανόν σημείο κατατεθέν των στρατιωτών εκείνη την εποχή. Στο πίσω μέρος αυτό το κτήριο που είναι προς κατεδάφιση όπως και τα άλλα κτήρια τα οποία δεν βρίσκονται σε καλή κατάσταση ίσως είναι τα μπροστινά νοσοκομεία που θεράπευαν τους τραυματίες και πολλούς νοσούντες από λοιμούς. Η φωτογραφία αποτυπώθηκε στον φακό την ημέρα καθώς ο ήλιος περιλεούζε τους στρατιώτες όπως άλλωστε μαρτυράται από τις σκιές τους.
• Τραύμα σφαίρας στην κοιλιά
  Στην συγκεκριμένη φωτογραφία παρουσιάζονται πέντε άνθρωποι στην τοποθεσία Παπαζάνη Φλώρινας το 1916. Η φωτογραφία είναι ασπρόμαυρη και αυθόρμητη καθώς κανένας δεν κοιτά προς το μέρος της κάμερας. Αναλυτικότερα, όσον αφορά τα στοιχεία φυσικού περιβάλλοντος δεν φαίνεται να υπάρχουν . Αντίθετα, οι άνθρωποι σύμφωνα με την λεζάντα βρίσκονται εντός κάποιου ασθενοφόρου. Εκεί βλέπουμε έναν άνθρωπο ξαπλωμένο σε ένα ξύλινο ίσως κρεβάτι, ο οποίος έχει αίματα στην κοιλιά του μετά από σφαίρα που δέχθηκε. Αριστερά και δεξιά από τον ασθενή υπάρχουν τρεις γιατροί 22-30 ετών , οι οποίοι φορούν άσπρες ρόμπες και συμβάλλουν στην περίθαλψη της πληγής. Στο κέντρο της φωτογραφίας υπάρχει ακόμη ένας άνδρας, ο οποίος φαίνεται να έχει κάποιον κυρίαρχο ρόλο, αν κρίνουμε από την ενδυμασία του, καθώς φορά επίσημα θα έλεγα ρούχα και καπέλο ίσως στρατηγού. Εκείνος πιθανώς συμπαραστέκεται στον ασθενή.
• Εσωτερική άποψη ενός θαλάμου τύπου Cochet
  Στην παρούσα εικόνα, βλέπουμε το εσωτερικό ενός νοσοκομείου, στο χωριό Μαρίνα της Φλώρινας. Η φωτογραφία είναι ασπρόμαυρη και απεικονίζονται δεξιά και αριστερά πολλά κρεβάτια νοσηλείας, όπου ξαπλώνουν άντρες ασθενείς. Η φωτογραφία έχει τραβηχτεί από το τέλος του δωματίου / διαδρόμου, στο βάθος. Στην απέναντι πλευρά από αυτήν που υπάρχει η κάμερα φαίνονται οι νοσηλευτές και τριγύρω άνθρωποι κυρίως άντρες, ίσως στρατιώτες. Ορισμένοι ενδέχεται να είναι επισκέπτες, συγγενείς των τραυματισμένων. Το μεγάλο αυτό δωμάτιο είναι φωτεινό καθώς έχει 16 μεγάλα παράθυρα που το πλημμυρίζουν με φως. Αρκετά άτομα κοιτούν προς την κάμερα. Σε ορισμένα παράθυρα και στους τοίχους είναι κολλημένα χαρτιά, ίσως ευχές για γρήγορη ανάρρωση, είτε απεικονίζουν κάτι. Στη μέση του διαδρόμου απεικονίζονται στρογγυλές σόμπες με τα μπουριά να καταλήγουν έξω από το κτίριο. Ο χώρος και τα αντικείμενα (κρεβάτια, κουβέρτες, σεντόνια) καθώς και οι τοίχοι, όπως και το πάτωμα δεν είναι σε καλή κατάσταση, γεγονός που μαρτυρά την χαμηλή κοινωνικοοικονομική κατάσταση. Βέβαια αυτό είναι λογικό γιατί οι άνθρωποι διανύουν περίοδο πολέμου και εξάντλησης. Η εποχή του χρόνου είναι χειμώνας και αυτό διακρίνεται από τα χοντρά ρούχα και τα βαριά σκεπάσματα για τους άρρωστους. Έτσι όπως βλέπουμε την εικόνα στα δεξιά τρία κρεβάτια φαίνονται άθικτα.