θεωρητικό έργο >> άρθρα και ανακοινώσεις

Για ένα πλοίο

         Μετά το μανιφέστο των λέξεων και τη μετάβαση από την Ουτοπία στο Επέκεινα δεν απομένει παρά η Αναχώρηση και ο Προορισμός. Και για την Αναχώρηση χρειάζεται μια ΑΔΗΜΟΝΙΑ με ξάρτια, πλώρη, πρύμνη, ακρόπρωρα και κυρίως τη μνήμη που μεταφέρει τη θύμηση.

        Δε χρειαζόμαστε την παρουσία του καθημερινού που εμποδίζει την εκκίνηση, που εμποδίζει την αναχώρηση στο Πέραν. Ζητάμε το Απόλυτο και τίποτα λιγότερο από αυτό κι αναζητούμε την ύπαρξη που να δικαιολογεί το Εφήμερο. Αλλιώς Τίποτα, Τίποτα.

 Ας αναχωρήσουμε λοιπόν.

Πέρα από το εφήμερο και την εικονογράφηση της εικόνας.
Πέρα από τα αντικείμενα που θυμίζουν το σήμερα.
Πέρα από το καινούργιο που σκοτώνει το Αέναο.
Πέρα από το στιγμιότυπο που εμποδίζει το Χρόνο.
Πέρα από  την επανάληψη που μπλοκάρει τη Ροή.
Πέρα από το μεγάλο που λιώνει το Μικρό.
Πέρα από το μακρινό που εμποδίζει το κοντά.
Πέρα από ......................................................

        Εκκινούμε και θέλουμε να αποβιβαστούμε στην Εντοπιότητα. Η ΑΔΗΜΟΝΙΑ θα αναχωρήσει για την Εντοπιότητα. Θα φτάσει; Η πορεία θα ολοκληρωθεί;
        Ήδη στην αντικρινή ακτή φαίνονται τα χαρακώματα και οι λόγχες που γυαλίζουν το καταμεσήμερο. Φαίνονται τα μάτια εκείνων που έχουν ταχθεί να μας κρατήσουν μακριά από αυτό που πρέπει. Νοιώθουμε το φόβο να σιγοκαίει τα κάποτε αλαζονικά μάτια τους. Δε θα μας επιτρέψουν να προσεγγίσουμε, και η συμπλοκή είναι αναπόφευκτη.
Αλλά θα τη υποστούμε.