γιάννης ζιώγας
Ο Ταρκόφσκι στη Χαλκίδα
Γιάννης Ζιώγας, Ο Ταρκόφσκι στη Χαλκίδα, Εκδ. Αιγόκερως, Αθήνα 2007
Το βιβλίο Ο Ταρκόφσκι στη Χαλκίδα εκδόθηκε το Φεβρουάριο 2007, από τις εκδόσεις Αιγόκερως, σε επιμέλεια Βίκυς Τάτση. Το βιβλίο γράφτηκε την περίοδο 2003-2005 και καταγράφει ένα διάλογο του καλλιτέχνη με τον Αντρέι Ταρκόφσκι.
Στην εισαγωγή του βιβλίου αναφέρεται:
Το κείμενο που ακολουθεί είναι ταυτόχρονα και ένα ημερολόγιο των ιδεών και των εικόνων μου την περίοδο 1997-2003. Αρχικά σκεφτόμουν να γράψω ένα κείμενο που να αναπτύσσει σκέψεις σχετικά με τον Ταρκόφσκι και τον τρόπο με τον οποίο το έργο του μπορεί να συμβάλει σε μια σύγχρονη ερμηνεία της εικαστικής εικόνας. Προτίμησα ωστόσο να αναφερθώ και στη διαδικασία που με οδήγησε στον Ταρκόφσκι, παρά να παραθέσω το κομμάτι που αφορά αποκλειστικά το έργο του σκηνοθέτη. Με αυτό τον τρόπο το κείμενο μετατράπηκε σε ημερολόγιο που καταγράφει τις ιδέες μου από την ολοκλήρωση του βιβλίου μου Ο βυζαντινός Μάλεβιτς έως την καινούργια μου συνάντηση με τον Ταρκόφσκι στα τέλη του '90. Λέω καινούργια, διότι η πρώτη είχε γίνει στις αρχές της δεκαετίας του '80 παρακολουθώντας τις προβολές των ταινιών του στον κινηματογράφο Στούντιο στην πλατεία Αμερικής. Ο αρχικός τίτλος Με Αφορμή τον Ταρκόφσκι στην πορεία διαμορφώθηκε στο Ο Ταρκόφσκι στη Χαλκίδα. Πρόσθεσα τη Χαλκίδα γιατί το ενδιαφέρον μου για τον Ταρκόφσκι αναζωπυρώθηκε από μια εκπαιδευτική διαδικασία που είχα ενεργοποιήσει στο Εργαστήρι Τέχνης Χαλκίδας, με κεντρικό άξονα τον τρόπο που ο σκηνοθέτης αποτυπώνει τον καθημερινό χρόνο.
Γιατί ο Ταρκόφσκι; Επειδή ο Ταρκόφσκι επιτρέπει σε κάποιον να σκεφτεί για την εικόνα και αυτά τα οποία η εικόνα μπορεί να διεκπεραιώσει και, λαμβάνοντας υπόψη τη σημασία της εικόνας στις εικαστικές τέχνες τα τελευταία χρόνια, μια προσέγγιση του έργου του Ταρκόφσκι μπορεί να αποδειχτεί πολλαπλά ενδιαφέρουσα και επίκαιρη. Επιπλέον επειδή υπάρχουν ακόμη κάποιοι που ισχυρίζονται ότι το «εδώ» έχει τη σημασία του, γι' αυτό και η συνάντηση με κόσμους όπως του Ταρκόφσκι, όπου το «εδώ» είναι παρόν, δεν μπορεί παρά να είναι αέναη και διαρκής.
Μαρούσι, Σεπτέμβριος 2005